چـــنــــدی قــبـــل، مــحـمــود احمدی‌نژاد به انتقاد از رسانه‌های غربی پرداخت زیرا به اعتقاد او، آنقدر بر یک موضع باطل پافشاری می‌کنند تا آن را حق جلوه دهند. از سـخـنـان احــمــدی نـژاد ایـنگونه برداشت می‌شد که به اعتقاد او، این پافشاری‌ها چندان بی‌تاثیر هم نـبوده و مثلاً تشکیل دولت صهیونیستی در منطقه، بی ارتباط با اقدامات همین رسانه‌ها نبوده است. البته او مشخص نکرد که اگر رسانه‌های بزرگ دنیا را ترویج دهنده دروغ و عامل پیگیری سیاست‌های استـکـبــاری مـی‌دانـد چــرا خــود او به استفاده حداکثری از این رسانه ها، اصرار دارد؟ آیا او گمان می‌کند برنامه‌ریزان آن رسانه‌ها، فــریـب می‌خورند و برخلاف فلسفه تاسیس خود،به راحتی امکانات خویش را در اختیار کسی می‌گذارند که سیاست‌های استکبار را ا‌فشا می‌کند؟ می‌توان گفت اصرار احمدی‌نژاد بر حضور در برخی مجامع، اذعان عملی او به اثرگذاری این رسانه‌هاست که بدون تردید از عملکرد حرفه‌ای آنها نشات گرفته است. در این سوی ماجرا، در کشور خودمان رسانه‌هایی حضور دارند که به صورت افراطی، به ترویج دیدگاه‌ها، اخبار و ادعاهای احمدی نژاد و همکاران او مشغولند و برای اثبات شیفتگی خویش به رئیس دولت دهم، هر نوع هتاکی به رقبای او – که عموما از پیشکسوتان انقلاب هستند – را مجاز می‌شمارند.
اما آیا این رسانه‌ها، به اندازه همان رسانه‌های استکباری، اثرگذار هستند؟ پاسخ‌گویی به این سوال چندان سخت نیست. بعضی از این رسانه‌ها از تاثیرگذاری واقعی بر مردم نا امید شده‌اند و لذا تنها این وظیفه را برای خود قائلندکـه با هتاکی و فحاشی به رقیب، دل شخصیت‌های محبوب خویش را به دست بیاورند و از این راه، به نوایی برسند. افراط در این روند، تا جایی پیش رفت که نه تنها اصلاح‌طلبان سرشناس، هیچ سهمی در مـجـمـوعـه اخـبـار تـنـظیمی – و نه خبرسازی‌های عقده‌گشایانه – نـداشـتـند بلکه اصولگرایان سرشناس و پرسابقه نیز تنها زمانی مورد عنایت این خبرسازان قرار می‌گرفتند که در میان اظهارات ایشان، سخنی علیه اصلاح‌طلبان یا عرض ارادتی به چند شخصیت «تازه قدرت یافته»یافت می‌شد. البته این «شبه رسانه»ها، قبلا نیز به بعضی دروغ پردازی‌ها یا قانون شکنی‌ها آلوده بودند اما اوج این درماندگی را می‌توان در خبررسانی‌های آنان از حوادث نمایشگاه مطبوعات مشاهده کرد. همچنین تنها ماندن آنها در توطئه‌چینی و خبرسازی از همان توطئه چینی‌ها، از تصاویر و خبرهایی که توسط این رسانه‌ها مخابره می‌گردد، قابل مشاهده است.
روز جمعه و یکشنبه هفته جاری، بسیاری از مردم و دست اندرکاران مطبوعات که در نمایشگاه حاضر بودند با چشم خود دیدند که در بدو ورود کروبی به نمایشگاه و هنگام حضور علی‌رضا بهشتی، چه اتفاقاتی به صورت طبیعی افتاد ؟ همچنین تشخیص اینکه «کدام تحرکات در این دو روز، انجام وظیفه عده‌ای خاص بود؟» چندان مشکل نیست. بسیاری از کسانی هم که در نمایشگاه حضور نداشتند با توجه به تجربه قبلی از خبرسازی‌های غیرحرفه‌ای برخی رسانه‌ها می‌توانستند از نحوه خبر تنظیمی آنها، حقیقت را از دروغ تشخیص دهند.از جمله در بسیاری از فیلم‌های تهیه شده توسط این سایت‌ها، هماهنگی فیلمبردار و هتاکان، قابل تشخیص بود. راستی اگر این رسانه‌ها از همان نفوذی برخوردار بــودنــد کــه رسـانـه‌هـای اسـتـکباری برخوردارند – و احمدی‌نژاد اخیراً به آن اشاره کرد – آیا ضرورتی داشت کـه بـرای طـبیعی جلوه‌دادن خبررسانی‌های خود، تصویر‌های مونتاژی درست کنند؟
آیا این رسانه‌ها به روزی فکر کرده‌اند که با حذف برخی محدودیت‌ها، امکان بر پا شدن سایت‌هایی برای ثبت شکایت از بعضی صاحبان فعلی قدرت فراهم می‌شود؟ اگر روزی خبرنگاران ایرانی بتوانند به اندازه خبـرنگاران سفارشی صدا و سیما در سایر کشورها، گزارش‌های آزادانه از برخی حوادث داخلی – مانند استقبال از کروبی در نمایشگاه، راهپیمایی روز قدس و تجمع آرام و متین ۲۵ خرداد – تهیه و آن را در رسانه‌های داخلی منتشر کنند، آیا کسی حتی برای تفریح و تفنن، به خبرهای ساخته و پرداخته خبرسازان غیرحرفه‌ای، توجه خـواهـد کرد؟ اگر این رسانه‌ها حداقل در حد رسانه‌های استکباری – و نه بیش از آنان – بر مخاطب ایرانی اثرگذار هستند، محدودسازی ماهواره، کاهش تاسف آور سرعت اینترنت و فیلترینگ روزافزون برخی سایت‌ها چه ضرورتی دارد؟ راستی کسانی که رسانه خود را در عرصه خبررسانی موثر می‌دانند چرا در برابر فیلترینگ سایت خبررسانی فراکسیون اقلیت مجلس و محدودسازی برخی روزنامه‌های اصلاح طلب، سکوت پیشه می‌سازند تا ثابت شود از وجود هیچ رقیبی خشنود نیستند؟ آیا همه این کارها از جمله خبرسازی‌های غیرحرفه‌ای مدعیان خبررسانی، بهترین دلیل بر این مدعا نیست که اثرگذاری بـعـضی رسانه‌های پرخرج داخلـی، بـسـیـار کـمتراز میزان تـاثـیری است که احمدی‌نژاد اخیرا برای رسانه‌های استکباری قائل شد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر