"آقای بهمنی دلسوزی شما در مورد ثروت ملی، قابل تحسین است. اما در تشخیص مصداق آن بهتر است تجدید نظر کنید."
ثروت ملی حقیقی، اعتماد عمومی و همدلی مردم با یکدیگر و با دولتمردان و میهن خویش است. ثروت ملی، نگاه دوراندیشانه به منافع ملی است و خواست عمومی برای زندگی در کشوری آباد و ازاد است. اگر اهل این حرف‌ها نیستید - چون قابل تبدیل به پول نیستند - جور دیگری بیان می‌کنم:ثروت ملی وجوه صندوق ذخیره ارزی بود! 18 میلیارد نصیب شده به ترکیه بود! پول‌های بی‌زبانی بود که بلاعوض به ممالک دیگر رفت، درحالی‌که مردم ایران به ریال ریال آن نیازمند بودند. ثروت ملی کارخانجاتند که در اثر واردات از چین و سیاست‌های غلط یکی پس از دیگری تعطیل می‌شوند. ثروت ملی هزینه‌های هنگفت صدا و سیماست که در برنامه‌های پوچ و بی‌رمق و دروغ‌بافی‌ها و تحلیل‌های بی‌مایه به هدر می‌روند و مثال‌های بسیار از این دست ...
این‌ها را که می‌توانید به پول تبدیل کنید و محاسبه کنید چقدر می‌شود! آقای بهمنی؛ در مذمت نوشتن شعار بر اسکناس‌ها دلیل دیگری بیاورید، هر دلیلی به جز هدر رفتن ثروت ملی! این اسکناس‌ها با همین شعارها ارزش بیشتری یافته‌اند! ارزشی که برای محاسبه پولی آن فرمول‌های بانکداری شما به کار نمی‌آیند. اکنون حتی اسکناس‌هایمان را هم دوست داریم و به ارزشمندی آن بیش از پیش پی برده‌‌ایم.راه سبز امید، ما را با جزء جزء میهنمان آشتی داده است و این با ارزش‌ترین ثروت ملی ماست که دولت تحمیلی و فقیر و حقیر فعلی به هیچ شیوه‌ای نخواهد توانست این ثروت را از ما برباید!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر