دانشجو را تکریم می کنند اما آنها را به گلوله می بندند . دانشجور ا عزیز می دارند اما با اتوبوس دانشگاه را گل می گیرند . دانشجو را محترم می دانند اما به شرط آنکه دانشجو نباشی و تنها کثافت از سر و رویت ببارد و به دیگران یورش ببری . دانشجو بسیار گرامی است به شرط آنکه باتوم بخورد و سرش پاره پاره شود و بشکند و خون از آن فوران شود .
اما مردم چه ؟ آیا باز انگشت بر لبان گذاشتن و به ارامش دعوت کردن کافی است ؟ آیا باز هم مرگ بر ...را نمی خواهیم ؟ تا به کی ؟ آیا مرگ خوب است اما برای مردم ؟ نه ! دیگر کافی است . دیگر تنها فریادمان مرگ بر دیکتاتور نیست . فریادمان برادر بسیجی .... نیست . از امروز به مناسبت گلهایی که بسیج و سپاه و لباس شخصی ها و دیگر جنایتکاران رژیم سفاک اسلامی , به دانشجویان و مردم هدیه کردند , فریاد ها دیگر مستقیم خواهد بود .
مرگ بر خامنه ای , مرگ بر بسیجی جنایتکار و مرگ بر سپاه آدم کش .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر