علی نجاتی، رئیس هیئت مدیره سندیکای نیشکر هفت تپه طی نامهای خطاب به جامعه کارگران، تداوم بازداشت چهارتن از اعضای این سندیکا را محکوم کرد. به گزارش موج سبز آزادی متن این نامه به شرح زیر است:
کارگران!
تا به امروز چهار نفر از اعضای هیات مدیره ی سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه به نامهای فریدون نیکوفرد، جلیل احمدی، قربان علیپور و محمد حیدری مهر روانه‌ی زندان شده‌اند و هم اکنون در زندان دزفول محبوس می‌باشند. دستگاه قضایی در چند روز آینده ، دوره‌ی حبس مرا نیز به من تحمیل خواهد کرد. ما برای به دست آوردن حقوق خود و دفاع از مطالبات بر حق کارگران هفت تپه و به دست آوردن کمترین امکانات معیشت و حقوق انسانی تلاش کرده‌ایم.اما ما محکوم و زندانی می‌شویم. ما در چند روز پیش نیز نامهای سرگشاده به سازمان جهانی کار نوشتیم و رونوشت آن را به تمام نهاد‌های کارگری و حقوق بشری و رسانه‌ها ، ارسال کردیم.ما می‌دانیم که آنها از بی‌حقوقی که بر کارگران ایران تحمیل می‌شود با خبر هستتند. می‌دانیم که قرار نیست کسی جز خود کارگران به داد ِ خودشان برسد. اما ما اتمام حجت کردیم و از آنان پرسیدیم که آیا بی‌خبرید؟ آیا اقدامی خواهید کرد؟ می‌دانیم که نتیجه، اقدام موثری از سوی آنان نخواهد بود. ما می‌دانیم که ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری حق مسلم کارگران است. در حالی که کارفرماها آزادانه تشکل دارند، کارگرانی که تشکل‌های مستقل کارگری خود را بنا می‌کنند محکوم و زندانی می‌شوند. ما اعتقاد داریم به جز تلاش‌های خود کارگران و اتحاد و همبستگی میان آنان، ما کارگران موفق نخواهیم شد به خواسته‌ها و مطالبات خود دست یابیم. من و دیگر همکارانم در سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، برای مدت شش ماه در زندان محبوس خواهیم بود.
در مدت هشت ماهی که من را از کار اخراج کرده بودند کم نبودند کارگرانی که علاوه بر حمایت‌های روحی خود، در حد توانشان کمک‌های مادی کردند. این کمک‌ها اگر چه بسیار کمتر از حقوق دریافتی سابق من بود اما برای من از هزاران هزار کمک دیگر با ارزش‌تر بود زیرا نشان از آن داشت که کارگران به درستی می‌دانند که من و دیگر همکاران‌شان برای دفاع از حقوق آنان تلاش می‌کرده ایم. به همین خاطر من بنا بر اعتقادم تنها کمکی که دریافت کردم کمک از کارگران بود. مبلغ آن اگرچه کمتر از حدی بود که حتی سطح زندگی سابق مرا حفظ کند اما، بسیار با ارزش بود.این کمک‌ها به جای هر نهاد و مکان و کسان دیگری مرا مدیون به همکاران کارگر من می‌کرد. امیدواریم که این امر به شکل یک سنت کارگری در میان دیگر کارگران رواج پیدا کند.تا روزی که فقط من اخراج شده بودم، به همان کمک‌های دوستان ِکارگر آشنا با خود بسنده کردم. اما امروز علاوه بر من چهار کارگر دیگر نیز از دریافت حقوق خود محروم می‌شوند. دوستان زیادی پرسیده‌اند که کارگرانی که امکان تماس چهره به چهره با خانواده‌های این پنج کارگر زندانی را ندارند چگونه می‌توانند برای همبستگی کارگری، کمک‌های مالی خود را برای رساندن به خانواده‌هایشان به آنان برسانند. در ساعت 11:45 امروز پیش از انکه دو نفر دیگر از دوستانم به دادگاه و زندان فرستاده شوند، با آخرین تماس و توافقی که با آنان و دیگر همکارانم انجام شد، قرار بر این شد که شماره حسابی به نام اینجانب اعلام شود تا کمک‌های مالی ارسالی از سوی کارگران به آن واریز شود و از آن طریق، مبالغ کمک شده به خانواده‌های این پنج کارگر پرداخت شود. (که این شماره حساب متعاقباً اعلام می‌شود). ما می‌خواهیم به جای هر کمک مالی از هر طریق، فقط و فقط از حمایت‌های کارگری برخوردار شویم.
کارگران!
امروز ، روز حمایت از کارگرانی است که در هفت تپه برای احقاق مطالبات کارگری، تلاش کردند و از سوی کارگران هفت تپه به نمایندگی در یک تشکل مستقل انتخاب شدند و امروز تنها به خاطردفاع از حقوق کارگری خود به زندان محکوم شده‌اند.بدون شک، فردا و فرداهای بعد که ما در زندان نباشیم، ما نیز در انجام این وظیفه‌ی کارگری سهیم خواهیم بود.پیشاپیش از حمایت‌ها و تلاش‌های کارگران هفت تپه و دیگر کارگران تشکر می‌کنم و امیدوارم با اتحاد و همبستگی هر چه بیشتر در راه ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری خود تلاش کنیم تا بتوانیم به حقوق و خواسته‌های برحق خود دست پیدا کنیم.
به امید اتحاد روزافزون کارگران
علی نجاتی
رئیس هیات مدیره‌ی سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
شنبه 16 ابان ماه 88
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر