۱۳۸۸ آبان ۳۰, شنبه

تأملى بر جنبه حقوقى دروغ

شکى نیست که دروغ گفتن امرى مذموم و ناپسند است . این نکته نیازى به توضیح و آموزش ندارد زیرا در جامعه ایرانى ، نخستین گام آموزش چنین نکاتى به کودکان است تا در بزرگسالى از خصلت خوب راستگویى و صداقت خود و اطرافیانشان بهره مند شوند . هر چند در این نوشتار حقوقى در صدد تبیین یک مبحث اخلاقى نیستم اما لازم است تا پشتوانه هاى اخلاقى حکم دروغ گویى در قانون مرور شود بلکه برخى از افراد بیشتر به خود بیایند . در اوضاع و احوال کنونى دروغ گفتن در عالم سیاست جزء لاینفک کلام برخى از اشخاص گردیده به نحوى که شنونده یا خواننده مطالب مورد نظر شک مى کند که آیا حکم شرعى دروغ گفتن از حرام به واجب تغییر یافته که اینقدر راحت و بدون دغدغه این مطالب ارائه مى شود یا اینکه قضیه دیگرى است و برخى اشخاص اساساً حساب و کتاب عالم آخرت را فراموش نموده اند .به هر ترتیب دروغ گفتن از زمره گناهان کبیره مى باشد هر چند که بیان این نکته اخلاقى توسط یک عالم ربانى و استاد اخلاق اثر سازنده ترى در دروغ گویان خواهد داشت اما هم اکنون من در صدد بیان مجازات هاى قانونى دروغگویى سیاسى هستم . اگر کسى با جسارت تمام به شخصیت هاى انقلاب ( شخصیت هاى حال و گذشته ) دروغى را نسبت داد در کجاى قانون بدین موضوع پرداخته شده ؟ در فصل بیست و هفتم از کتاب پنجم قانون مجازات اسلامى در مورد این اشخاص یک ماه تا یک سال حبس و حداکثر ۷۴ ضربه شلاق مقرر شده است.در ماده ۶۹۷ قانون مجازات اسلامى آمده است که « هر کس به وسیله اوراق چاپى یا خطى یا به وسیله درج در روزنامه و جراید یا نطق در مجامع یا به هر وسیله دیگر ، به کسى امرى را صریحاً نسبت دهد یا آنها را منتشر نماید که مطابق قانون آن امر جرم محسوب مى شود و نتواند صحت آن اسناد را ثابت نماید جز در مواردى که موجب حد است به یک ماه تا یک سال حبس و تا ۷۴ ضربه شلاق یا یکى از آنها حسب مورد محکوم خواهد شد. »بنابراین هر کس هر نوع اتهام ،یا حرفى در مورد شخصى بیان مى نماید باید از عهده اثبات آن برآید در غیر این صورت طبق قانون موجب مجازاتش خواهد بود هرچند که این مجازات در مورد کسى است که قصد اضرار به غیر او ثابت نشده است . در صورتى که شخص داراى سوء نیت بوده و عالماً عامداً مرتکب چنین عملى شود طبیعتاً باید مجازات سنگین ترى را تحمل نماید . این مجازات دو ماه تا دو سال حبس یا حداکثر ۷۴ ضربه شلاق مى باشد . مستند به ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامى « هر کس به قصد اضرار به غیر یا تشویش اذهان عمومى یا مقامات رسمى به وسیله نامه یا شکوائیه یا مراسلات یا عرایض یا گزارش یا توزیع هرگونه اوراق چاپى یا خطى با امضا یا بدون امضا اکاذیبى را اظهار نماید یا با همان مقاصد اعمالى را برخلاف حقیقت راساً یا به عنوان نقل قول به شخص حقیقى یا حقوقى یا مقامات رسمى تصریحاً یا تلویحاً نسبت دهد اعم از اینکه از طریق مزبور به نحوى از انحاء ضرر مادى یا معنوى به غیر وارد شود یا نه علاوه بر اعاده حیثیت در صورت امکان ، باید به حبس از دو ماه تا دو سال و یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم مى شود .»همان طور که از عموم کلمه هر کس در ابتداى این ماده استنتاج مى‌گردد شخص دروغ گو‌ فرقى ندارد که چه سمت اجتماعى را دارا مى باشد . در صورتى مى توان با پدیده شوم دروغ گویى و بازى نمودن با آبروى افراد مقابله نمود که برخورد قضایى و قانونى با دروغ گویان به‌صورت شفافى صورت پذیرد ، در هر رده و مرتبه اى که باشند . تا بدین ترتیب هیچ شخصى با سوء استفاده از موقعیت خویشتن در صدد آسیب رساندن به دیگران نباشد.

هیچ نظری موجود نیست: