2 جمله و چند نکتهمحمود احمدى‌نژاد در یکى از تازه‌ترین اظهارنظرهایشان، گفته است: «دولت مدیریت متروى تهران را در دست خواهد گرفت و قیمت بلیت مترو براى 10 تا 15 سال آینده ثابت خواهد ماند.»
با توجه به این جملات چند نکته قابل ذکر به نظر مى‌رسد:
1- چگونه یک مقام مسئول مى‌تواند براى دوران پس از مسئولیتش تصمیم‌گیرى کرده یا وعده‌اى به مردم بدهد که موعد آن زمانى است که على‌القاعده وى جایگاه ریاست را واگذار کرده است؟ آیا این را باید به حساب اشتباه سهوى ایشان گذاشت؟
2- شاید اگر دولت نهم در اجرا و تحقق اهداف و برنامه‌هاى دولت‌هاى پیش از خود حساسیت و تعصبى به خرج مى‌داد، امکان اینکه دولت‌هاى بعدى هم تصمیمات و وعده‌هاى دولت فعلى را محترم شمرده و دنبال کنند؛ متصور بود.
اما روشن است که ایشان پس از قرار گرفتن بر کرسى قدرت برنامه‌ها و فعالیت‌هاى پیشینیان را به چالش جدى کشیدند. با سنگ بناى ناخجسته‌اى که ایشان در دایره دولت‌دارى گذاشته‌اند، براساس کدام نگرش و تحلیل مى‌توان به تحقق وعده‌اى در آینده امید داشت؟
3- توجهى هر چند اجمالى به آنچه در سال‌هاى گذشته در عرصه اقتصاد رفته و نگاهى به وضعیت اقتصادى جهان نشان مى‌دهد که ادامه روند افزایش نرخ تورم گزینه‌اى ناخوشایند اما حاضر در اقتصاد کشور خواهد بود. به این شکل ماجراى حذف یارانه را نیز اضافه کنید و تاثیر مستقیم و غیرمستقیم آن را در نظر آورید. در این صورت ثابت ماندن نرخ بلیت مترو- صرفنظر از اشکالاتى که در بالا مطرح شد- حقیقتا چه اندازه ممکن و شدنى است؟
4- مطبوعات و رسانه‌ها به این نکته که در جملات ایشان بود بسیار پرداخته‌اند. تصمیم رئیس دولت براى در اختیار گرفتن مترو از کدام محمل قانونى برخوردار است؟ آیا نه اینکه مطابق قانون انتزاع مترو از شهردارى و الحاق آن به دولت نیازمند تصویب آن در مراجع قانونى است؟ آیا نه اینکه کیفیتى که امروز در این زمینه وجود دارد نتیجه قانون موجود است؟ و آیا نه اینکه در شرایط موجود این‌گونه سخن گفتن مخالفت با قانون است؟
5- انتظار از کسى که ریاست کابینه را عهده‌دار است آن است که دست‌کم این اندازه و بى‌اعتنا به قانون در رسانه ملى سخن نگوید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر